عزای ما

خلق مرده پرست

دسته دسته مینشینند بر مزار ما

چشمهاشان خالی از عبرت

 لبریز از ترحم نه به خویش

 اشک ریزانند در عزای ما

ای عجب دوست و دشمن

                 هر دو یکسان میزنند بر سر و دست

        بس مدیحه میسرایند

     در فضیلت های ناپیدای ما

   ای بسا زنده که پیش چشمشان

  جان میدهد از بی کسی

  تا به خاکش نسپرند اما

  نمی گردد عزیزی هم سر و هم پای ما

                                       (مریم عارف)