اتاق من حضور تو
عروسک شش سالگی لباس سپید عروسی
و به اندازه یک شعر
فرض محال!
وپروازی پرشور در آسمان غمگین خاطرات!
اما بی دل و بیصدا
در پگاه
اگر شش ساله بودم هنوز
آرزویم لباس عروسی بود بر تن عروسکم
خدایم چادر نماز سفید مادربزرگ
ودعایم گلهای نارنجی شادی
قد میکشد عروسکم
با فرض محال!
و عروسش می کنم با لباس خودم
عروسی بی همتا بی تای عاشق
با یک تاج بزرگ برگ
به اندازه تاج عروسی ام
یک برگ بی خزان
برگی به شکل کاج
یا نیلوفری از باغ خیزران
دسته گلی می سازم از آرزوهایم
همه ارکیده ناز
خوب!
عروسکم عروس شد
بازی شروع شد
اتاق من حضور تو
یک عروسک عروس بی انتظار معجزه!
دسته گلی صورتی
وفرضهای محال!
عروسکم شادی کن
برقص و بشکن سکوت هزار ساله را
عروسکها نمی میرند
دور از هم نمی پوسند
عروسکها سردرد و سرگیجه نمی گیرند
بی وفایی جدایی
فقر و سیاهی نمی بینند
تو خدایی نداری که مهربانتر از من باشد!
من بازیت نمی دهم با مرگ
هلهله کن ای عروس جاودانه
ای فرشته آسمانی
بی بهانه عاشق باش
در بازی ما هیچ فرضی محال نیست!...