زندگی حس تماشا شدن از منظر چشمان خداست
گربدانیم در این دیده شدن حادثه هاست
فکر این حادثه ها،
نور خورشید به شام سیه باور ماست
ورنه پوچیست در این باور بی باور ما
پی نوشت: این کامنت سهیل عزیزه واسه پست قبلی. به دل من که خیلی نشست... ممنون